Intenties van het project.

Met Roseware realiseert Chris Marker de wens opdat ’elke toeschouwer/lezer geleidelijk zijn beelden in de plaats stelt van de mijne en dat mijn onvolkomenheid van het geheugen gediend heeft als springplank voor de lezer in de pelgrimstocht naar de teruggevonden tijd. Er zijn immers voldoende codes beschikbaar waar iedereen mee vertrouwd is om dit geheugen mee samen te stellen zoals de reisfoto’s, familiealbum, lievelingsdieren...’

De structuur van Immemory werd in vereenvoudigde vorm gebruikt als structuur voor Roseware, en werd gemaakt met de software Hyperstudio.

Met de nodige assistentie kan elke toeschouwer op de computer een hoofdstuk invullen van deze collectieve poëzie. Eén hoofdstuk bestaat uit 12 pagina’s die kunnen ingevuld worden door elke bezoeker met die beelden (foto, dia, tekeningen, videobeelden), geluiden en teksten die het geheugen uitmaken van iemand, en die, eens opgeslagen in de computer, door elke bezoeker van de tentoonstelling kunnen bekeken worden. Elk hoofdstuk verbindt beelden, geluiden en teksten zoals de maker heeft bepaald. Elk hoofdstuk kan apart bekeken worden. De hoofdstukken zijn ook met elkaar verbonden zodat de toeschouwer van hoofdtstuk naar hoofdstuk kan wandelen waardoor deze idee van collectieve poëzie wordt gerealiseerd. Beide eigen schappen, namelijk de structuur binnen één hoofdstuk als de structuur tussen de hoofdstukken, zijn typisch voor de CD-rom structuur.

Als toeschouwer kan je zeelf beelden, teksten en geluid meenemen om zo’n hoofdstuk samen te stellen, ofwel kan men ter plekke iets met het beschikbare materiaal doen zoals camera, foto’s, dia en scanner. Het samenstellen van zo’n hoofdstuk kan minimaal (2 beelden) of maximaal gebeuren maar men moet toch minstens op één uur rekenen. Iedereen is vrij om zo’n hoofdstuk tijdens verschillende sessies samen te stellen.